Vancouver Island

De westkust van Vancouver Island is koud, althans nu. 15 graden, dat scheelt tien graden met Whistler waar we heerlijk weer hadden. Gisteren en vandaag hebben we een paar prachtige wandelingen gemaakt door regenwoud en langs het strand. Vanmiddag zijn we in een Zodiac gestapt, op zoek naar walvissen. Nou, we waren een 'lucky group'. We zagen Orka's, zeeleeuwen en hebben een tijd gekeken naar een Humpback Whale die mooie sprongen maakte! Echt imposant. Alleen een beetje lastig op de foto te zetten, dus jullie moeten de verhalen van de sprongen maar geloven. Patrick was trouwens blij dat hij een reistabletje had ingenomen, want het ging heftig tekeer met die Zodiac. Weer een mooie ervaring rijker.

Toeristisch Whistler

Inderdaad, twee dagen met veel toeristen rondom ons lijkt genoeg te zijn. Toch hebben we ons prima vermaakt. Gisteren met een gondola en stoeltjeslift Whistler Mountain op gegaan, waar we een korte wandeling hebben gemaakt. Er lopen daarboven veel wandelroutes, maar de meeste waren gesloten vanwege sneeuw op de route. Best apart: augustus, volop zomer en dan nog zoveel last van de sneeuw. Het leverde wel een paar mooie plaatjes op. Daarna met de Peak2Peak Gondola naar de andere berg: mooi over het dal heen. Hierboven weer hetzelfde verhaal van sneeuw op de wandelroutes, maar we konden nog wel een klein stukje wandelen naar een uitzichtpunt. Daarna met stoeltjesliften naar beneden en toen zagen we -even opscheppen- een zwarte beer op z'n gemakje onder de lift lopen!

Vandaag zijn we naar twee meren gelopen en zometeen gaan we nog even 'shoppen'. Er zijn hier veel winkeltjes met outdoor-kleding, dus altijd leuk om te kijken. Er is hier ook het een en ander te doen, dus we gaan ons maar even tussen de vele toeristen bewegen. O ja, de naam Whistler komt van het fluiten van de marmotten.

Van rustig Wells Gray naar toeristisch Whistler

Twee volle dagen hebben we genoten van de rust in Wells Gray Park. We zaten op een ranch aan de rand van dit park en hebben een aantal mooie wandelingen gemaakt. Eergisteren hadden we 20 km in de benen en zo'n beetje voor het eerst deze vakantie kwamen we bijna niemand tegen.

Gisteren naar de Trophy Mountains: mooie alpenweiden met rode, gele en blauwe bloemen. Vandaag hebben we de hele dag in de auto gezeten. Mooie en wisselende landschappen. Rond 17.00 uur kwamen we in het supertoeristische Whistler aan (o.a. bekend van de Olympische Spelen 2010). Het is hier echt zien en gezien worden, maar voor even ook best leuk. We hebben net een rondje door het autovrije Whistler Villlage gemaakt en gaan zo een pizza eten.

Lake Berg Trail

Gisteren hebben we eens stuk van de Berg Lake Trail gelopen. De hele trail was zo'n 24 km, enkele weg, en we zagen veel wandelaars met volle bepakking op weg gaan. Wij zijn bij het 9 km-paaltje omgekeerd, maar hadden er toen ook al een mooie route op zitten. En 18 km vonden we ook wel een mooie afstand. De eerste vier kilometer hebben we in de regen gelopen, maar daarna werd het droog en ging zelfs de zon schijnen. Het is hier trouwens zomer, maar het weer verandert met de dag, of soms zelfs tijdens de dag. Temperaturen varieren tussen de 10 en 25 graden. Nu(9.00 uur) schijnt de zon volop en we hopen natuurlijk dat dat zo blijft! We verlaten vandaag de Rocky Mountains en rijden naar Wells Gray Park.

Mount Edith Cavell en Mount Robson

Vrijdag hebben we vlakbij Jasper gewandeld in de Cavell-area. Ook hier weer een imposante gletsjer, meerdere zelfs. Het was wel weer flink klimmen, maar de uitzichten waren prachtig. Op het hoogste punt van de wandeling was het wel erg koud; vooral toen het nog begon te sneeuwen/hagelen. Dit was toch onze zomervakantie? De marmotten en pika's die we onderweg tegen kwamen, leken er echter geen moeite mee te hebben.

Gisteren hebben we nog een wandeling bij een aantal meren gemaakt voordat we naar Valemount reden. Wat een raar spookstadje is dat; zeker in vergelijking met Jasper. Onderweg hebben we nog verschillende mooiestops gemaakt. Vandaag gaan we wandelen bij de imposante bergreus Mount Robson; we hopen alleen dat het wat beter weer wordt, want tot nu toe regent het.

Gletsjers, bergen en canyons

Het is maar drie dagen geleden dat we het vorige bericht gepost hebben, maar we hebben zoveel gezien! Na onze wandeling bij Lake Louise hebben we een dagtocht gemaakt naar Yoho N.P. Onderweg een zwarte beer, wapitihert, big horn sheep en elanden gezien; indrukwekkend. In Yoho N.P. bekeken we een waterval en wandelden rond een prachtig meer.

Eergisteren de Icefield Parkway naar Jasper gereden: wat een prachtige uitzichten op de met sneeuw bedekte bergtoppen! We maakten een excursie op een gletsjer en bekeken watervallen die zich door smalle kloven persten. Wat een natuurgeweld.

Gisteren langs Maligne Canyon gewandeld en daarna nog een wandeling de bergen in. Flink klimmen, maar prachtige uitzichten bovenop. Het was er wel koud! Aan het begin van de wandeling werd gewaarschuwd voor grizzly beren, dus dat was wel bizar. We zijn er trouwens onderweg geen tegengekomen.

Marmotten, sneeuwlawines en wolven

Zondag zijn we in Canmore aangekomen, aan het begin van de Rocky Mountains. Wat een imposante omgeving met deze bergen. 's Middags hebben we nog een kleine wandeling gemaakt naar twee meertjes (we waren niet de enigen!) Gisteren hebben we de Plain of the Six Glaciers Trail gelopen. Deze begon voor ons om 8.30 uur (goed, he; omdat we niet meer konden slapen, waren we om 6.00 uur opgestaan) bij Lake Louise: een prachtig groen (emerald) meer waarin de besneeuwde bergen mooi weerspiegelden. De trail liep langs de oever van het meer en daarna gingen we de bergen in, naar de gletsjers. Onderweg kwamen we marmotten, eekhoorns, prachtige uitzichten en restanten sneeuw tegen. Bij de gletsjers waren we een paar keer getuige van sneeuwlawines (op veilige afstand, hoor); wat een lawaai!

Op de terugweg moesten we flink klimmen om over een bergkam te komen, maar daarna hadden we wel prachtig uitzicht op Lake Agnes. Bij het Teahouse aan Lake Agnes hebben we koffie gedronken en een heerlijke koek gegeten. Via Lake Mirror liepen we terug naar Lake Louise en waren we bijna zeven uur onderweg geweest. Op de terugweg naar Canmore wachtte ons nog het 'toetje' van de dag: achter het hek bij de snelweg zagen we drie wolven staan! Helaas reden we op een snelweg en konden we niet stoppen om een foto te maken, maar het was wel heel bijzonder!

Calgary

Na een goede vlucht zijn we in Calgary aangekomen. De auto opgehaald (wat een bak!) en naar het hotel gereden vlakbij het vliegveld. We hebben net heerlijk gegeten en gaan voor Canadese begrippen vroeg naar bed! We zijn inmiddels al ruim 20 uur op, dus dan mag het wel.

Cascalho - 15 mei 2011

Vandaag liepen we letterlijk tussen de wolken. Helaas komt er uit wolken ook wel eens regen en moest het regenjack uit de tas opgeduikeld worden, maar gelukkig niet de hele wandeling. De wolken benamen vaak het mooie uitzicht, maar af en toe trokken ze even op en konden we een foto maken. Om vervolgens weer omringd te worden door wolken. Het eerste deel van de wandeling was vlak en liepen we langs een levada, bloeiende brem en koeien. Daarna liep het pad vrij steil naar beneden;

Het laatste stuk van het pad wordt slechter begaanbaar. Water stroomt over het pad waardoor het glad is. Toch zijn we blij dat we doorlopen want als we een bochtje omgaan, hebben we een indrukwekkend zicht op de Cascalho: een rotswand in een halve cirkel, waarlangs diverse watervallen naar beneden komen. Het rode stipje linksonder op de foto is Patricks rugzak:

We hebben geluk: 'speciaal' voor onze fotosessie wijken de wolken en hebben we even vrij zicht op het natuurschoon voor de wolken het zicht weer ontnemen.

Eigenlijk was het de bedoeling dat we door de Cascalho liepen en nog een klein stukje verder, maar steenlawines hadden het pad compleet weggeslagen/bedolven onder stenen en rotsen. Via dezelfde weg liepen we weer terug naar de auto.

Fontes - 14 mei 2011

In het bergdorpje Fontes leek de tijd stil te staan.

Vanuit dit dorpje klommen we gestaag het gebergte verder in.

Bizar was dat we tijdens het afdalen in de mist liepen! We hadden op de top die wolken ook wel over de bergen zien komen. Het gaf iets myserieus aan de wandeling.

25 Fontes en Risco-waterval - 13 mei 2011

Poging nummer 2. Na een regenachtige ochtend werd het 's middags toch nog droog en hebben we prima weer gehad tijdens onze sprookjesachtige wandeling bij Rabacal. Groen, groen, groen. Overal waar je keek. En bergen. Bij de berghutten van Rabacal lunchten we, samen met een grappige hond die je aankeek met z'n vertederende hondenogen en een heleboel vogeltjes (op de foto zitten er twee op tafel, maar er waren er veel meer).

We snappen waarom dit zo'n populaire wandeling is, want het was absoluut ontzettend mooi. Bomen hingen over het pad langs de levada, overal waren watervalletjes en je had prachtige uitzichten over het groene gebergte. De 25 watervalletjes moest je niet te letterlijk nemen, maar desondanks was het een mooi plekje.

En niet alleen de Risco-waterval was mooi, maar de hele omgeving van de waterval was indrukwekkend.

Regenachtig Madeira - 12 mei 2011

We stonden al op de parkeerplaats om de populaire wandeling naar de 25 watervallen bij Rabacal te gaan maken, maar de regen kwam met bakken uit de lucht (die potdicht zat) en toen het ook nog begon te onweren, besloten we het wandelen maar voor gezien te houden. Via een mooie route reden we naar Porto Moniz in het noordwesten van het eiland.

Dit toeristisch plekje heeft een mooie rotskust. We hebben hier heerlijk gegeten en even rondgekeken. We volgden de mooie noordkust richting het oosten, stopten af en toe bij een plekje of een waterval en nestelden ons met een boek onder het afdak van het terras voor ons huisje.

Levada do Norte en Bica da Cana - 11 mei 2011

Het was bewolkt bij ons huisje, maar boven op de Encumeada-pas scheen heerlijk het zonnetje. De wandeling hier liep langs de Levada do Norte, mooi in het groen.

Na ongeveer een kwartiertje wandelen kwamen we bij een bijna 600 meter (!) lange tunnel. Gewapend met zaklamp liepen we de donkerte in, ons lichtje schijnend op het smalle paadje dat naast de levada liep. Best een avontuur. Aan de andere kant van de tunnel waren veel varens en mossen (en watervallen).

Na deze wandeling reden we naar het hoger gelegen Bica da Cana, waar ons weer een ander soort wandeling wachtte. We liepen onder heidebomen (!) door die een soort overdakking vormden. we hadden een prachtig uitzicht op het wolkendek waar de toppen van enkele bergen bovenuit staken. Best bijzonder. En boven de wolken scheen heerlijk het zonnetje!

Vervolgens liepen we langs een imposante rotsmuur waarlangs vele watervalletjes stroomden die de levada da Serra vulden. Wij moesten langs/door maar liefst vijf watervallen. Gelukkig konden onze t-shirts drogen in het zonnetje!

Het laatste deel van de wandeling bestond uit een pittige klim, waarbij de hoge begroeiing plaatsmaakte voor lage struikjes.

Wandeling langs Levada Nova - 10 mei 2011

Heerlijk uitgeslapen en toen we opstonden, hingen er verse broodjes in een katoenen zak aan de voordeur van het huisje. In het huisje was ook beleg en drinken aanwezig. We genoten van het ontbijt op het terras voor het huisje voordat we naar de zuidkust van het eiland reden. Vanuit Ribeira Brava begonnen we aan de wandeling. Er leek geen eind te komen aan de steile betonnen weggetjes en trappen die we moesten beklimmen. Maar na ruim een uur klimmen kwamen we aan bij de Levada Nova die we ongeveer twee uur gingen volgen (levada = irrigatiekanaaltje). Af en toe moest ik mijn hoogtevrees wel overwinnen. Het was een route met mooie uitzichten en overal schoten kleine hagedisjes weg. Bijzonder was ook het 50 meter lange tunneltje waar we door moesten.

Na twee uur langs de levada lopen, moesten we weer afdalen naar zeeniveau en dat ging ook weer via heel steile weggetjes. Het laatste stukje van de route ging over een oude kustroute die inmiddels voor verkeer was afgesloten vanwege gevaar voor steenval. Dat was te zien: de weg lag bezaaid met kleine, maar ook enorm grote rotsen. Gelukkig kwamen we heelhuids in Ribeira Brava aan.

Madeira - 9 mei 2011

's Ochtends vroeg vlogen we in ruim vier uur naar Madeira. De route van het vliegveld naar ons huisje was al indrukwekkend: vele tunnels, groene, soms loodrechte bergen en aan de noordkust een ruige zee. Ons huisje lag vlakbij zee en aan het eind van de middag daalden we af naar het kiezelstrand om de golven op de rotsen te zien breken.

Het linkse groepje witte huisjes met rode daken is ons 'vakantieparkje'.

Vakantieplannen

Ons goede voornemen op 1 januari was om in 2011 lekker veel op vakantie te gaan. Dus hebben we voor de zomer een reis naar West-Canada geboekt. We gaan de Rockie Mountains in! Onze reis start in Calgary en eindigt in Vancouver met daartussen een hoop nationale parken en volop wandelmogelijkheden. Op naar de beren!

Maar voor het zover is, hebben we nog een weekend Burgh-Haamstede met Patricks ouders in het verschiet en we willen nog een weekje naar Madeira boeken in mei.

Goed bezig, toch!?