Cascalho - 15 mei 2011

Vandaag liepen we letterlijk tussen de wolken. Helaas komt er uit wolken ook wel eens regen en moest het regenjack uit de tas opgeduikeld worden, maar gelukkig niet de hele wandeling. De wolken benamen vaak het mooie uitzicht, maar af en toe trokken ze even op en konden we een foto maken. Om vervolgens weer omringd te worden door wolken. Het eerste deel van de wandeling was vlak en liepen we langs een levada, bloeiende brem en koeien. Daarna liep het pad vrij steil naar beneden;

Het laatste stuk van het pad wordt slechter begaanbaar. Water stroomt over het pad waardoor het glad is. Toch zijn we blij dat we doorlopen want als we een bochtje omgaan, hebben we een indrukwekkend zicht op de Cascalho: een rotswand in een halve cirkel, waarlangs diverse watervallen naar beneden komen. Het rode stipje linksonder op de foto is Patricks rugzak:

We hebben geluk: 'speciaal' voor onze fotosessie wijken de wolken en hebben we even vrij zicht op het natuurschoon voor de wolken het zicht weer ontnemen.

Eigenlijk was het de bedoeling dat we door de Cascalho liepen en nog een klein stukje verder, maar steenlawines hadden het pad compleet weggeslagen/bedolven onder stenen en rotsen. Via dezelfde weg liepen we weer terug naar de auto.

Fontes - 14 mei 2011

In het bergdorpje Fontes leek de tijd stil te staan.

Vanuit dit dorpje klommen we gestaag het gebergte verder in.

Bizar was dat we tijdens het afdalen in de mist liepen! We hadden op de top die wolken ook wel over de bergen zien komen. Het gaf iets myserieus aan de wandeling.

25 Fontes en Risco-waterval - 13 mei 2011

Poging nummer 2. Na een regenachtige ochtend werd het 's middags toch nog droog en hebben we prima weer gehad tijdens onze sprookjesachtige wandeling bij Rabacal. Groen, groen, groen. Overal waar je keek. En bergen. Bij de berghutten van Rabacal lunchten we, samen met een grappige hond die je aankeek met z'n vertederende hondenogen en een heleboel vogeltjes (op de foto zitten er twee op tafel, maar er waren er veel meer).

We snappen waarom dit zo'n populaire wandeling is, want het was absoluut ontzettend mooi. Bomen hingen over het pad langs de levada, overal waren watervalletjes en je had prachtige uitzichten over het groene gebergte. De 25 watervalletjes moest je niet te letterlijk nemen, maar desondanks was het een mooi plekje.

En niet alleen de Risco-waterval was mooi, maar de hele omgeving van de waterval was indrukwekkend.

Regenachtig Madeira - 12 mei 2011

We stonden al op de parkeerplaats om de populaire wandeling naar de 25 watervallen bij Rabacal te gaan maken, maar de regen kwam met bakken uit de lucht (die potdicht zat) en toen het ook nog begon te onweren, besloten we het wandelen maar voor gezien te houden. Via een mooie route reden we naar Porto Moniz in het noordwesten van het eiland.

Dit toeristisch plekje heeft een mooie rotskust. We hebben hier heerlijk gegeten en even rondgekeken. We volgden de mooie noordkust richting het oosten, stopten af en toe bij een plekje of een waterval en nestelden ons met een boek onder het afdak van het terras voor ons huisje.

Levada do Norte en Bica da Cana - 11 mei 2011

Het was bewolkt bij ons huisje, maar boven op de Encumeada-pas scheen heerlijk het zonnetje. De wandeling hier liep langs de Levada do Norte, mooi in het groen.

Na ongeveer een kwartiertje wandelen kwamen we bij een bijna 600 meter (!) lange tunnel. Gewapend met zaklamp liepen we de donkerte in, ons lichtje schijnend op het smalle paadje dat naast de levada liep. Best een avontuur. Aan de andere kant van de tunnel waren veel varens en mossen (en watervallen).

Na deze wandeling reden we naar het hoger gelegen Bica da Cana, waar ons weer een ander soort wandeling wachtte. We liepen onder heidebomen (!) door die een soort overdakking vormden. we hadden een prachtig uitzicht op het wolkendek waar de toppen van enkele bergen bovenuit staken. Best bijzonder. En boven de wolken scheen heerlijk het zonnetje!

Vervolgens liepen we langs een imposante rotsmuur waarlangs vele watervalletjes stroomden die de levada da Serra vulden. Wij moesten langs/door maar liefst vijf watervallen. Gelukkig konden onze t-shirts drogen in het zonnetje!

Het laatste deel van de wandeling bestond uit een pittige klim, waarbij de hoge begroeiing plaatsmaakte voor lage struikjes.

Wandeling langs Levada Nova - 10 mei 2011

Heerlijk uitgeslapen en toen we opstonden, hingen er verse broodjes in een katoenen zak aan de voordeur van het huisje. In het huisje was ook beleg en drinken aanwezig. We genoten van het ontbijt op het terras voor het huisje voordat we naar de zuidkust van het eiland reden. Vanuit Ribeira Brava begonnen we aan de wandeling. Er leek geen eind te komen aan de steile betonnen weggetjes en trappen die we moesten beklimmen. Maar na ruim een uur klimmen kwamen we aan bij de Levada Nova die we ongeveer twee uur gingen volgen (levada = irrigatiekanaaltje). Af en toe moest ik mijn hoogtevrees wel overwinnen. Het was een route met mooie uitzichten en overal schoten kleine hagedisjes weg. Bijzonder was ook het 50 meter lange tunneltje waar we door moesten.

Na twee uur langs de levada lopen, moesten we weer afdalen naar zeeniveau en dat ging ook weer via heel steile weggetjes. Het laatste stukje van de route ging over een oude kustroute die inmiddels voor verkeer was afgesloten vanwege gevaar voor steenval. Dat was te zien: de weg lag bezaaid met kleine, maar ook enorm grote rotsen. Gelukkig kwamen we heelhuids in Ribeira Brava aan.

Madeira - 9 mei 2011

's Ochtends vroeg vlogen we in ruim vier uur naar Madeira. De route van het vliegveld naar ons huisje was al indrukwekkend: vele tunnels, groene, soms loodrechte bergen en aan de noordkust een ruige zee. Ons huisje lag vlakbij zee en aan het eind van de middag daalden we af naar het kiezelstrand om de golven op de rotsen te zien breken.

Het linkse groepje witte huisjes met rode daken is ons 'vakantieparkje'.